Γράφει η Βιργινία Στουραΐτη

Στην σημερινή εποχή όλο και περισσότεροι άνθρωποι πάσχουν από μία ασθένεια, η οποία δεν έχει συμπτώματα. Είναι μία ασθένεια που θίγει τους πάντες χωρίς να κάνει διακρίσεις και στο πέρασμά του αφήνει ολέθρια αποτελέσματα. Δεν υπάρχει κάποιος ιός, βακτήριο ή κάποια γενετική μετάλλαξη που την προκαλεί. Αυτή η ασθένεια ονομάζεται άγχος. Το άγχος αποτελεί μια μάστιγα του σύγχρονου κόσμου. Όπως είναι γνωστό, τώρα πλέον τόσο λόγω της έξαρσης της πανδημίας, όσο και του σύγχρονου ρυθμού ζωής, το άγχος εντείνεται σε μεγάλο βαθμό. Δυστυχώς, η διεκπεραίωση των υποχρεώσεων σε συνδυασμό με όλα τα δρώμενα της καθημερινότητας μας προκαλούν ένα αίσθημα δυσφορίας, ενώ παράλληλα μας κυριεύει ο τρόμος και η αγωνία για το μέλλον.

Στατιστικά, το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού που σημειώνονται αγχώδεις διαταραχές είναι οι νέοι. Αλλά γιατί οι νέοι; Το ερώτημα που τίθεται είναι απλό και εύλογο. Οι νέοι ζουν σε μία εποχή που όλα είναι μετέωρα. Οι υποχρεώσεις ενός νέου τώρα πλέον ξεκινάνε από πολύ μικρές ηλικίες, που καλούνται να αποκτήσουν πολύπλευρη μόρφωση προς όφελος της επαγγελματικής τους αποκατάστασης, λόγου χάρη ξένες γλώσσες, αθλητισμός και άλλες εξωσχολικές δραστηριότητες. Βέβαια, αξίζει να σημειωθεί οτι και το ίδιο το σχολείο τους ωθεί εμμέσως σε αυτό, καθώς κρίνεται πολύ απαιτητικό. Οδεύοντας προς τις πανελλήνιες εξετάσεις, ενισχύεται μια μορφή πίεσης, η οποία προέρχεται ως έναν βαθμό από το ίδιο το σχολείο και την παραπαιδεία. Αδιαμφισβήτητα, η επιτυχία στις πανελλήνιες εξετάσεις και η πρόσβαση σε ένα ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα συνεπάγεται με την ύπαρξη της παραπαιδείας. Το άγχος σε αυτό το σημείο βρίσκεται στο απόγειο, καθώς οι μαθητές αφενός τρέμουν την ενδεχόμενη αποτυχία και αφετέρου καταβάλουν μεγάλη προσπάθεια στο να είναι συνεπείς στα “δέοντα”.

Παρόλα αυτά, το άγχος δεν βρίσκεται μόνο εκεί. Έχει αντίκτυπο και τόσο στην κοινωνική τους, όσο και προσωπική τους ζωή. Η δυσκολία επιβίωσης σε μία τόσο επιφανειακή κοινωνία με ψήγματα ανθρωπισμού και αλληλεγγύης διαταράσσει την ψυχική ηρεμία. Η υπερανάλυση των γεγονότων, το λεγόμενο “overthinking” οδηγεί το μυαλό σε πολύ “σκοτεινά” μονοπάτια, που στο τέλος καταλήγουν σε διαταραχές ύπνου, σε κρίσης πανικού και σε ακραίο βαθμό σε καταχρήσεις.

Το μόνο σίγουρο είναι πως τα πάντα βρίσκονται μέσα στο μυαλό μας και αυτό συμβαίνει γιατί εμείς το επιτρέπουμε στον εαυτό μας. Η διαχείριση του άγχους ίσως να είναι από τα πιο σημαντικά ψυχικά επιτεύγματα. Η απαλλαγή από το άγχος είναι χρονοβόρα και απαιτεί να αφιερωθεί χρόνος και συζήτηση με τον εαυτό μας. Τίποτα δεν είναι δύσκολο, αρκεί να το επιχειρήσουμε.