Ο λαϊκισμός αποτελεί ένα φαινόμενο που λειτουργεί θα μπορούσε να ειπωθεί παρασιτικά αναφορικά με την αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Η υιοθέτηση μονίμως των επιχειρημάτων και θέσεων που ευχαριστούν συγκεκριμένα τον λαό δηλαδή την πλειοψηφία, κατά κύριο λόγο χωρίς απαραίτητα να σημαίνει πως απολαμβάνει ωφέλειες μέσω αυτής της τακτικής ο λαός. Ο σκοπός αυτής της κολακείας που ασκείται από πολιτικούς αποσκοπεί στο να αποσπάσουν την εύνοια του. Ο λαϊκισμός σ αυτή του την έκφανση έχει αρνητική χροιά ως προς την πολιτική καθώς επιζητούν πολιτικά οφέλη.
Αρχικά, οι πολιτικοί συχνά καταφεύγουν σε μια καλά οργανωμένη χειραγώγηση της κοινής γνώμης παρουσιάζοντας μια «αγνή» διάθεση προς τον λαό με σκοπό να τον οδηγήσουν σε λανθασμένες πολιτικές επιλογές. Επιδιώκουν συχνά να παρουσιάζουν ένα λιτό τρόπο ζωής με καθημερινά προβλήματα και ανησυχίες εν γένει που απασχολούν και τον απλό άνθρωπο με σκοπό να αποδείξει εν μέσω αυτής της εικόνας πως είναι με το μέρος των πολιτών, του απλού λαού. Αποφεύγουν να προσδώσουν την εικόνα πως διαθέτουν περιουσίες και αποσκοπούν στην απόκτηση και την διεύρυνση των οικονομικών τους οφελών.
Επιπροσθέτως, οι λαϊκιστές πολιτικοί δεν διστάζουν να χρησιμοποιούν την μέθοδο ανταλλαγμάτων όπως για παράδειγμα, προσφορά θέσεων εργασιών είτε στο δημόσιο τομέα είτε πραγματοποιώντας άλλου είδους οικονομικές εξυπηρετήσεις κατά τον τρόπο αυτό επιδιώκεται η διασφάλιση περισσότερων ψήφων στις εκλογές. Η αναξιοκρατία, λοιπόν κυριεύει μέσω αυτών των τακτικών και δημιουργείται το γνωστό πελατειακό κράτος. Σύνηθες φαινόμενο, αποτελεί και το γεγονός ότι εκμεταλλεύονται την προσήλωση των πολιτών στο έθνος και την πατρίδα με σκοπό να φαίνονται οι ίδιοι πως υπερασπίζονται τα συμφέροντα της πατρίδας, ενώ την αντιπολίτευση την κατηγορούν ότι αποσκοπούν στην υποδούλωση της χώρας υπό την κυριαρχία ξένων δυνάμεων. Με αποτέλεσμα, η εικόνα αυτή που προσπαθούν να δημιουργήσουν οι εκάστοτε αντίπαλες πλευρές να δημιουργούν συνολικά μια δυσπιστία ως προς το σύνολο του πολιτικού κόσμου.
Το πλήθος λοιπόν, όλων αυτών των υποσχέσεων κάθε φορά στην διάρκεια της προεκλογικής διαδικασίας, μετεκλογικά οι ίδιοι έρχονται αντιμέτωποι με όλες τις υποσχέσεις τους που σαφώς αδυνατούν να εκπληρώσουν και ως συνέπεια αυτού ξεσπά θύελλα αντιδράσεων από τον λαό και εντείνεται ολοένα και περισσότερο η δυσπιστία απέναντι στον πολιτικό κόσμο.
Καταληκτικά, κρίνεται απαραίτητο οι πολίτες να σταματήσουν να στηρίζουν πολιτικούς που εφαρμόζουν τέτοιες τακτικές μόνο τότε ο λαϊκισμός θα έχανε όλη αυτή την δύναμη που κατέχει στα πολιτικά πράγματα. Η επιβράβευση λοιπόν μιας ειλικρινής στάσης των πολιτικών απέναντι στους πολίτες θα άλλαζε ριζικά το κυρίαρχο κλίμα δυσπιστίας.
Φοιτήτρια Πολιτικών Επιστημών και Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο
