Συνηθίζουμε να αναφερόμαστε με υποτιμητικό τρόπο στους «επαναστάτες του καναπέ». Θεωρούμε πως οι επαναστάτες αυτού του είδους οργίζονται, αναθεματίζουν, βρίζουν πίσω από μία οθόνη και, τελικά, συνεχίζουν να κάθονται στον καναπέ με το φραπέ στο χέρι.
Μήπως, όμως, το Διαδίκτυο, το You Tube, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αποτελούν ένα όχημα βελτίωσης του κόσμου, όταν αξιοποιούνται με σωστό τρόπο; Μήπως αποτελούν και έναν τρόπο καταγγελίας όλων των σύγχρονων δυσάρεστων κοινωνικών φαινομένων, όπως οι σεξουαλικές καταγγελίες, η ομοφοβία, η ενδοοικογενειακή βία, η κακοποίηση και ο εργασιακός εκφοβισμός; Μήπως άνθρωποι με σοβαρά προβλήματα υγείας, βρίσκουν μία ευκολότερη λύση στα οικονομικά και προσωπικά τους προβλήματα, με την κοινοποίηση των αναγκών τους σε έναν τόσο ευρύ κοινωνικό κόσμο, έστω και διαδικτυακό;
Το Διαδίκτυο είναι ένας σύγχρονος τρόπος αντίδρασης σε κάθε ομοφοβική, ρατσιστική, λεκτική και κοινωνική επίθεση που κερδίζει δημοσιότητα. Από τη γιαγιά που έκλεψε λίγο κρέας από το σούπερ – μάρκετ μέχρι τον μαθητή που βιώνει λεκτική βία επειδή μπορεί να είναι σε ένα συγκεκριμένο του γνώρισμα «διαφορετικός» από τους υπόλοιπους συμμαθητές του, γινόμαστε επαναστάτες οι οποίοι εκφέρουν γνώμη και αλλάζουν τα κοινωνικά δρώμενα.
Πραγματικά, πόσοι άνθρωποι με σοβαρά προβλήματα υγείας κατάφεραν να βρουν το ποσό που απαιτείται για μία επέμβαση αναγκαία για τη ζωή τους, επειδή γνωστοποίησαν το πρόβλημά τους σε ένα μέσο κοινωνικής δικτύωσης; Πόσες επιθέσεις θα έμεναν άγνωστες αν δεν υπήρχαν άνθρωποι να δημοσιοποιήσουν το βίωμά τους στο προφίλ τους; Πόσοι άνθρωποι δεν «τράβηξαν» το ενδιαφέρον του κόσμου εξαιτίας του προβλήματός τους και δεν βοηθήθηκαν με ένα στήριγμα και μία δεύτερη ευκαιρία στη ζωή τους;
Ναι, η επανάσταση του καναπέ δεν είναι, τελικά, τόσο λιγοστή και ανίκανη, όσο θέλουμε να πιστεύουμε. Αλλάζει και αυτή τον κόσμο μας..
Δημοσιογράφος με ενασχόληση στην Φιλοσοφία και Ψυχολογία
