Οι δύσκολες ημέρες της καραντίνας συνεχίζονται και σίγουρα στο άκουσμα ανοίγματος των καταστημάτων κάπως ανακουφιστήκαμε. Θεωρήσαμε πως πάμε καλύτερα, πως το τέλος δεν αργεί, πως θα επιστρέψουμε στις ζωές μας. Τα χθεσινά κρούσματα ήρθαν ως ηχηρό χαστούκι στις όποιες ελπίδες μπορεί να τρέφαμε. Σίγουρα όμως ηχηρότερο ήταν αυτό της έγκρισης συναθροίσεων έως 100 ατόμων με σκοπό να νομιμοποιηθούν οι ουρές στα μαγαζιά και φυσικά – το προσωπικό μου αγαπημένο – οι διαδηλώσεις, όπως η χθεσινή, δηλαδή το πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο.
Φυσικά ο υφυπουργός Λευτέρης Οικονόμου έσπευσε να διαψεύσει τη σύνδεση των δύο γεγονότων. Όμως κάποια λιγότερο πεπειραμένη με τα πολιτικά, η καθηγήτρια Αθηνά Λινού δήλωσε: «πρέπει να βρεθεί τρόπος να ψωνίσουν (αναφερόμενη στους πολίτες) και να εκφράσουν τα δημοκρατικά τους δικαιώματα». Σε ποια δημοκρατικά δικαιώματα αναφέρεται η καθηγήτρια/ λοιμωξιολόγος, αν όχι στο δικαίωμα στη συνάθροιση; Ακριβώς αυτή δηλαδή που μέχρι και σήμερα αποτελούσε κίνδυνο δημοσίας υγείας. Φυσικά αυτό συνεχίζει να ισχύει για τους ιδιώτες (συνάθροιση έως 9) και για τους ψαράδες/κυνηγούς (απόλυτη απαγόρευση).
Δε μπορώ παρά να εκπλαγώ από την επιστημονικότητα της θέσης που εξέφρασε η καθηγήτρια, καθώς η αιτιολογία αφορά προφανώς το ότι πρόκειται για εξωτερικό χώρο, πως ο αέρας διαχέεται και κατά συνέπεια ο κίνδυνος μόλυνσης αμβλύνεται. Ξαφνικά το μυαλό μου πήγε στο βουνό, το δάσος, το ποτάμι και το «κλειστό» της φύσης τους που τα καθιστά «επικίνδυνα» για τους λίγους που ακόμη διατηρούν σύνδεση με τη φύση, και κατά συνέπεια για τους οικείους τους. Μια παρέα κυνηγών μπορεί να φτάσει τα 10 άτομα… σε δέκα διαφορετικούς λόφους. Συγκεκριμένα για όσους δε φέρουν γνώση, χρησιμοποιούν ασυρμάτους για επικοινωνία, λόγω της απόστασης που τους χωρίζει.
Θα αναρωτηθεί κανείς: Καλά τα λες, αλλά παρέα είναι μαζεύονται. Και απαντώ, δε μπορούν να φοράνε μάσκα; Εφόσον πάλι υπάρχει η δυνατότητα για αθλητισμό (με το μήνυμα 6) χωρίς μάσκα μάλιστα, γιατί να μην επιτρέπεται το κυνήγι; Στα ΜΜΜ της Αθήνας όταν στοιβάζεται ο κόσμος σαν τις σαρδέλες (των οποίων το ψάρεμα παραμένει εκτός ορίων του επιτρεπτού) δεν υπάρχει πρόβλημα; Και πως τελικά αν είναι προβλήματα όλα αυτά τα περιστατικά πως βάζεις τη σφραγίδα των επιστημόνων υγείας σε ένα πολιτικό παιχνίδι των συνδικαλιστών; Γιατί για άλλη μια φορά η κυβέρνηση κλείνει το μάτι σε παραβατικές μειοψηφίες; Γιατί περί αυτού πρόκειται: για να μην επαναληφθεί το σόου με τον Υπουργό Χρυσοχοΐδη να μας θυμίζει ένα ένα τα πολιτικά του ένσημα. Φτάνει η μικροπολιτική. Κάποια στιγμή έρχεται η ώρα της ευθύνης, και αν δεν ανέλθουμε στο ύψος των περιστάσεων με φόντο την υγεία, τότε πότε;
Θυμίζουμε πως το κύρος των θεσμών της Δικαιοσύνης, του Κοινοβουλίου, των Πανεπιστημίων στα μάτια των πολιτών έχει δεχθεί ισχυρότατα πλήγματα την τελευταία δεκαετία. Πότε έχουν σκοπό οι ιθύνοντες να το αποκαταστήσουν και να φανούν αντάξιοι των θώκων τους; Γι’ αυτό λοιπόν αφήστε τις πορείες και τις τηλεοράσεις και σηκώστε τα μανίκια για δουλεία, όχι μόνο για τις λίστες των εμβολίων.
Αγρονόμος και Τοπογράφος Μηχανικός – Ραδιοφωνικός παραγωγός με ενασχόληση στην δημοσιογραφία και την επικοινωνία
