Ένας ιός σε λαϊκοδημοκρατικό ερευνητικό περιβάλλον που έγινε πανδημία κι ο νεκρός εκφωνητής του. Γενικό κλείσιμο κι απαγορευτικό που συναντήθηκαν με γενικές θεωρίες περί μασκών, κλείνουν σα μέγγενη την καχυποψία και την άγνοια, στήνοντας σκηνικό λοιμικής, με προσδοκία λιμού.
…………………………………………………………………………
Ήταν Ιανουάριος όταν έφτανε στην Ελλάδα ο αχός των πρώτων ειδήσεων για έναν κινεζικό ιό, διεσπαρμένο σε μια κωμόπολη,με υψηλή μεταδοτικότητα. Ο πρωτοεμφανιζόμενος τότε επικεφαλής των λοιμωξιολόγων του Ε.Ο.Δ.Υ. Σωτήρης Τσιόδρας καθησύχαζε για το ‘’χαμηλό κίνδυνο εισαγωγής κρούσματος κορωνοιού’’ κι έδινε έμφαση στους ‘’κανόνες υγιεινής που έχουν τεράστια σημασία για τον κορωνοιό’’.
Έκτοτε,ουδείς προέβλεψε ότι το αυλάκι τόσο θα ξεχείλιζε από νερό,που θα έπρεπε να ληφθούν υγειονομικής φύσεως, άγνωστα σε καιρό ειρήνης και δημοκρατίας.
Το Φεβρουάριο ξεκίνησε η φρενίτιδα της μάσκας,η οποία στέγνωσε την αγορά ,με αποτέλεσμα την κινητοποίηση της ελληνικής παραγωγής και τη συζήτηση ακόμα και για διατίμηση(!) του σχετικού προϊόντος. Η κοινωνική ανησυχία,που έφτασε μέχρι και στη μαζική αγορά ειδών υγιεινής (ακόμα κι από βουλευτές,βλ. Παπαδημούλη) ξύπνησε αργά τα αντανακλαστικά της κυβέρνησης, η οποία ξεκίνησε τον έως σήμερα άτυπο μαραθώνιο της ‘’μασκολογίας’’.
Μπροστά στο φάσμα του γενικευμένου, ανεξέλεγκτου φόβου, οι τηλεοπτικοί λοιμωξιολόγοι (του ΕΟΔΥ) ,από τα μέσα του μήνα, ενημέρωναν πως η μάσκα δεν προστατεύει τους υγιείς και καλούσαν τους πολίτες να μην αδειάζουν τα ράφια των σούπερ-μάρκετ. Μάλιστα, σύμφωνα και με τις οδηγίες του Π.Ο.Υ.,τονιζόταν ότι η μάσκα ενδείκνυται για την προστασία των ασθενών στο νοσοκομειακό ή οικιακό χώρο,όπου συγχρωτίζονται με άλλους ανθρώπους και των υγιών που έρχονται,όμως, σε τακτική επαφή με ασθενείς,για παροχή βοήθειας.
Στο ίδιο διάστημα, ο ερμητικά κλειστός δρόμος του ειδησεογραφικού μεταξιού άφησε να φτάσει ως εμάς η πληροφορία για τον υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες θάνατο του Κινέζου ερευνητή,που από τις 3 Ιανουαρίου(!) είχε ενημερώσει τις αρχές για το επικίνδυνο του ιού. Έκτοτε,οι έρευνες,παρά τις διαβεβαιώσεις περί διαλεύκανσης, έχουν παγώσει.
Εν Ελλάδι, ο δημόσιος λόγος κυριαρχήθηκε από καθησυχαστικές κυβερνητικές δηλώσεις ,συνεπικουρούμενες με ιατρικούς ισχυρισμούς, όπως ότι ‘’πιθανόν να αποδειχθεί λιγότερο θανατηφόρος (ο ιός) από ό,τι υπολογίζει σήμερα η επιστημονική κοινότητα’’ (Σ. Τσιόδρας) κι ‘’ο κορωνοιός κατά 99% είναι μια απλή γρίπη’’ (Αλκ.Βατόπουλος, καθ. Μικροβιολογίας Παν/μίου Δ.Αττικής).
Στο τέλος του Φεβρουαρίου,δόθηκε το εναρκτήριο λάκτισμα : Από τις 27 Φεβρουαρίου μέχρι τις 13 Μαρτίου, από την ανακοίνωση ακύρωσης των καρναβαλικών εκδηλώσεων ως την υπό όρους οικιακή έξοδο, υπήρχε καθημερινή ενημέρωση-ανακοίνωση κρουσμάτων και μέτρων.Η έλευση της καραντίνας ήταν κοινό μυστικό που…παρέμεινε μυστικό,μέχρι ανακοινώσεως,κι από την κυβέρνηση. Όσο αναζωπυρωνόταν το άδειασμα μίνι και σούπερ μάρκετ, η κυβέρνηση λάμβανε καθημερινά (ημί)μετρα, μεταξύ μικρών και μεγάλων βιοτεχνιών κι επιχειρήσεων εστίασης,με λίγα ή πολλά τραπεζοκαθίσματα κ.ά.
Οι μικροεπιχειρηματίες ωθούνταν στην ανασφάλεια του προδιαγεγραμμένου-αλλά όχι επίσημου- τέλους,ενώ τα οικονομικά βαίναν μειούμενα. Αντί ενός άμεσου κλείσιμου,που θα επέτρεπε τη διαχείριση της αναστολής λειτουργίας, προτιμήθηκε ο ‘’αργός θανάτος’’ των 2 εβδομάδων που βρήκε αποδυναμωμένους εργοδότες και μη συντηρήσιμους υπαλλήλους.
Το γιατί δεν ανακοινώθηκαν όλα τα μέτρα μονομιάς, μάλλον πρέπει να αναζητηθεί στο άλλο ερώτημα: γιατί ποτέ δε μίλησε ο πρωθυπουργός για αυτό που ερχόταν; Γιατί δεν αντιμετώπισε- αυτός πρώτος- τους πολίτες ως ώριμους ανθρώπους και να πει την αλήθεια; Η απάντηση μάλλον αυτονόητη: κόστιζε πολύ να ομολογηθεί η μεγαλειώδης αστοχία των κορωνο-προβλέψεων από κυβερνητικούς (και) επιστήμονες ενώ,ταπεινά φρονώ,θα κυριάρχησαν συμβουλές περί ελέγχου του ‘’πόπολου’’ προς αποφυγή αντιδράσεων και δημοσκοπικής κάμψης.
Η συνέχεια,στα πιο ελαφρά,περιελάμβανε,κατά τα Πάσχα,το κρυφτό λειτουργούντων ιερέων από αστυνομία και κατόχους smart phone, που θα μπορούσε -άμποτε- να ξεκινήσει μία μεστή συζήτηση για την αξία ή όχι της (όποιας) λατρευτικής πιστής στο πλάι της ατομικής άθλησης και βόλτας κατοικιδίου,εν μέσω επιδημίας. Αντ’αυτού, υπήρξε υπερ-παραγωγή σχολιασμού για το εκκλησιαστικό κακό και το μέσο Χριστιανό χαζό, ανάγοντας σε θέμα πολιτικής και ελαφρέος Διαφωτισμού τη χρήση πλαστικού κουταλιού στη Θ.Κοινωνία – θέμα που ξεκίνησε από την παραδοχή(;) ότι οι Εκκλησίες έχουν κόσμο,άρα είναι εστία διασποράς.
Στα παραπάνω σατυρικά, ας μη λησμονηθεί η προ ημερών φωτογραφία του βουλευτή της ΝΔ Γ.Κουμουτσάκου ενώ μεταλάμβανε, ανηρτημένη από τον ίδιο, συνοδευόμενη από ιεροσέβαστη λεζάντα, την οποία λίγο αργότερα απέσυρε,λόγω αντιδράσεων από ακολούθους και προϊσταμένους. Το μονόπρακτο ολοκληρώθηκε από δήλωση του βουλευτού ότι ‘’δεν παροτρύνει κανένα να πηγαίνει στην Εκκλησία’’ (sic).
Κι αν τα παραπάνω εξελίχθηκαν ιλαροτραγικά, στο βαρύ δράμα της οικονομίας ήρθε να πρωταγωνιστήσει κι η ‘’βαρειά βιομηχανία του τόπου’’. Η μεγαλειώδης τελετή έναρξης της τουριστικής περιόδου ,στη Σαντορίνη του Ιουνίου,είχε γραφικό φόντο και προδιαγεγραμμένη κατάληξη. Δύο περίπου μήνες αργότερα, κηρύχθηκε το ανεπίσημο τέλος της και η ουσιαστική ισοπέδωση των τουριστικών υπαλλήλων κι εργαζομένων,της ήδη κολοβής σαιζόν.
Οι χώρες που μας παρείχαν πελάτες δεν πραγματοποίησαν ποτέ ελέγχους και το modus operandi των δειγματοληπτικών ελέγχων στα αεροδρόμιά μας εξελίχθηκε σε ναυάγιο, που οδήγησε στη ξενοδοχειακή καραντίνα πολλούς τουρίστες, χωρίς να λογαριάζονται οι ξενοδόχοι.
Τα είχαμε χύμα μας ήρθαν και τσουβαλάτα,κατόπιν, με την ισχύ υποχρεωτικής καραντίνας ,άμα τη επιστροφή στην πατρίδα τους,για διάφορους ξένους,όπως οι Βρετανοί. Η αποτυχία των τουριστικών διακρατικών συμφωνιών,η μαζική αναχώρηση τουριστών κι οι αυστηρότερες ταξιδιωτικές απαγορεύσεις ήταν γεγονός.
Στις παλινωδίες αυτές προστίθεται το αλαλούμ περί της μεταδοτικότητας του ιού μέσω των παιδιών. Όπως ακριβώς για τον καθ’αυτό ιό,δεν είναι η επιστήμη που λιθοβολείται εξαιτίας της αδυναμίας της να μας παράσχει αξιόπιστα δεδομένα. Οι ερευνητές μελετάνε και πειραματίζονται πάνω σε μία ζώσα υπόθεση εργασίας. Το δυστύχημα είναι ότι κι εδώ ακούστηκαν διαμετρικά αντίθετες απόψεις, αφού στην αρχή διαδιδόταν η άποψη ότι τα εγγόνια είναι κίνδυνος-θάνατος για τους παππούδες, με αυτή τη θέση τώρα να υποχωρεί,ενώ ακόμα δεν υπάρχει διεθνώς απόφανση. Σε αυτό το πλαίσιο, λειτουργούν αρνητικότατα διακηρυκτικές δηλώσεις όπως του καθ. Λοιμωξιολογίας κ.Σύψα ‘’να μην αγκαλιάζουμε τα παιδιά μας στο σπίτι. Να φοράμε τη μάσκα αν μας πλησιάζουν’’.
Η κορωνίδα της κορωνοπεριπέτειας είναι η εν χορδαίς κι οργάνοις αναγνώριση των ‘’ψεκασμένων’’,σε έκτακτο πρωθυπουργικό διάγγελμα. Όχι επειδή το διετύπωσε κάποιος γιατρός, ή κρατικός αξιωματούχος – πολλώ,δε, επειδή το καταγράφουν διαπεφωτισμένες περσόνες δελτίων και διαδικτυακών προφίλ- αλλά επειδή είναι η πρώτη αναφορά που γίνεται από (τον) Πρωθυπουργό.
Αυτή η ‘’ομάδα’’ πλέον έχει ξεφύγει από τον ονειρόκοσμο όπου διαβιούν όσοι πιστεύουν στην ύπαρξη της Νέας Τάξης Πραγμάτων, της εξωγήινης συμβολής στην κατασκευή πυραμίδων και των Α.Τ.Ι.Α. στη γήινη ατμόσφαιρα. Οι ‘’ψεκασμένοι’’ είναι αντίπαλοι στον αγώνα κατά της διασποράς του ιού : είναι επικίνδυνοι, όχι χαχόλοι, είναι καταδεικνυόμενοι, όχι καταγέλαστοι.
Αν ευθύνη του κυβερνώντα είναι να προστατεύει την πατρίδα του,το κοινό μας σπίτι, οφείλει να μας εξηγήσει πώς σκοπεύει να δράσει, βάσει ποιων στοιχείων κι αξιών. Όλη η πρώτη προσπάθεια της άνοιξης βρήκε ένα έθνος να ομονοεί – και σε συνθήκη κινδύνου σε Αιγαίο κι Έβρο- με στόχο να σωθούν οι ηλικιωμένοι και πιο αδύναμοι, όπως συγκινημένος το είχε εκφράσει ο Σωτήρης Τσιόδρας.
Με τον οικονομικό ορυμαγδό να προλειαίνεται και τον εξωτερικό εχθρό να συνεχίζει να ορέγεται, είναι προϋπόθεση η κοινωνική συνοχή. Εκείνη που θα συνέχει όλους τους Έλληνες- ακόμα κι αυτούς που θεωρούν ψεύτικη την επιδημία, ακόμα κι αυτούς που θεωρούν ύποπτο ‘’να φασκιώνονται τα παιδιά μας’’. Καλύτερα: ειδικά αυτούς που, στις συνθήκες που περιγράψαμε κι έχοντας πλέον θεσμικά στοχοποιηθεί, θα εμμείνουν πεισματικότερα στη συνωμοσία.
Ο Πρωθυπουργός δεν είναι υποχρεωμένος ,αλλά οφείλει να είναι ειλικρινής. Αν είναι ειλικρινής δε θα πει πολλές αλήθειες, αλλά μία: την αλήθεια της προσπάθειας με τα λάθη, την αλήθεια για την κατάσταση που επέφερε ανήκουστες μέχρι πριν 8-9 μήνες αλλαγές στη ζωή μας.
Ο ιός έχει προσβάλει κάτω από 0,5% και έχει σκοτώσει κάτω από 0,007 % του γενικού πληθυσμού (0,7% και 0,014% του παγκοσμίου πληθυσμού αντιστοίχως). Η χώρα που υπέστη γιγαντιαίες απώλειες ανθρώπων κι εθνικών σκοπών μέχρι τη 10ετία του 1970,αλλά κατάφερε να μετέχει στον κόσμο της ευημερίας λίγα χρόνια αργότερα, θα φτάσει στον κάβο του 2021 με την επαναστατική ορμή του 1821 ή τη ζοφερή ατμόσφαιρα του 1921.
Απόφοιτος του Τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας Αθηνών, με ειδίκευση τη Γλωσσολογία – Έφεδρος Ανθυπολοχαγός Πεζικού – Γνώση αγγλικών, γαλλικών, ρωσικών
