Γράφει ο Νίκος Βότσιος

Αν ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης ικανοποίησε κάποιον, αυτός θα ήταν περισσότερο ο Αλέξης Τσίπρας, παρά ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ένας ανασχηματισμός με βαθύ παρασκήνιο, πολλές καραμπόλες, που είχε σκοπό να είναι «προωθητικός», αλλά κατέληξε επιζήμιος για την κυβέρνηση την  ημέρα της ανακοίνωσης.

Η έξοδος του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη από το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη ήταν αναμενόμενη. Ειδικά μετά τον απολογισμό των πυρκαγιών. Η μάνικα στο χέρι την ώρα της πυρόσβεσης, δεν στάθηκε ικανή για να «σβήσει» τις επιδόσεις του υπουργού τόσο στο έγκλημα, όσο και στην ευρύτερη διαχείριση των πυρκαγιών. Τη σκυτάλη έλαβε ο Τάκης Θεοδωρικάκος, τέως υπουργός Εσωτερικών και βασικός συνεργάτης του Κυριάκου Μητσοτάκη κατά την προεκλογική περίοδο. Η επανένταξη στο σχήμα ήταν αναμενόμενη και από τις δύο πλευρές.

Ο Βασίλης Κικίλιας κινήθηκε έξυπνα. Έχοντας αφήσει μια καλή πορεία στο Υγείας, πάντα σε σχέση με τους Ευρωπαίους ομολόγους του, ζήτησε τη μεταφορά του σε ένα πιο «ήρεμο» υπουργείο, το υπουργείο Τουρισμού, ειδικά τη χειμερινή περίοδο. Στο Υγείας την επόμενη αμέσως η μέρα, ξεκίνησε η αναστολή των ανεμβολίαστων υπαλλήλων. Προσθέτοντας σε αυτό, μια νέα έξαρση του ιού το χειμώνα, καθώς και την τελική φάση των ήδη βαλτωμένων εμβολιασμών, προκύπτει μια πολύ δύσκολη εξίσωση για τον νέο Υπουργό, Θάνο Πλεύρη.

Γιατί επελέγη ο Θάνος Πλεύρης στο Υγείας; Ο Θάνος Πλεύρης έχει αφήσει πολύ καλές εντυπώσεις στο Μαξίμου από το μέχρι τώρα Κοινοβουλευτικό του έργο, έχει επιδείξει άρτιο νομικό έργο και θεωρήθηκε κατάλληλος για να αναπληρώσει το κενό του Βασίλη Κικίλια. Δίπλα του δε μένει όμως ο Βασίλης Κοντοζαμάνης, αλλά η Μίνα Γκάγκα. Εξαίρετη επιστήμονας και πολύ δυνατή συνδικαλιστής του κλάδου της και ακόμη σημαντικότερα, γυναίκα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει καταστήσει σαφές από προηγούμενες συνεντεύξεις, κυρίως σε μέσα του εξωτερικού, πως σκόπευε να αυξήσει τον αριθμό των γυναικών που συμμετέχουν στην κυβέρνηση. Φυσικά, αυτό σημαίνει πως εφόσον το κυβερνητικό σχήμα συρρικνώνεται, κάποιους θα πάρει η μπάλα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, αυτός ήταν ο Βασίλης Κοντοζαμάνης.

Ο πρωθυπουργός επιβράβευσε το Νίκο Χαρδαλιά, του οποίου οι γιατροί απαγόρευσαν να επιστρέψει στο υπουργείο Πολιτικής Προστασίας μετά το ισχαιμικό επεισόδιο. Για το λόγο αυτό, αλλά και ως αποτίμηση του ως τώρα έργου του από τον πρωθυπουργό, έλαβε μια πιο αβανταδόρικη θέση, με εμφανώς λιγότερη πίεση στην υγεία του, αυτή του υφυπουργού Εθνικής Άμυνας. Το μάρμαρο εδώ το πλήρωσε σε πρώτη φάση ο Αλκιβιάδης Στεφανής.

Η αξιωματική αντιπολίτευση κατά τον απολογισμό των πυρκαγιών στη Βουλή είχε ζητήσει από τον πρωθυπουργό να μπουν στις θέσεις Χρυσοχοΐδη – Χαρδαλιά, άτομα κοινής αποδοχής, υπερκομματικά που θα εμπιστεύονται όλοι. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, το πίστεψε, ίσως το είδε και σαν ευκαιρία να μεγαλώσει το προβάδισμά του από το ΣΥΡΙΖΑ, βάζοντας σε αυτή τη θέση ένα Συριζαίο υπουργό, αντί για έναν Πασόκο, όπως έκανε μέχρι τώρα. Πιθανώς θεώρησε πως παίρνοντας ένα στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, θα ξεκίναγε την απορρόφηση του ΣΥΡΙΖΑ από τη ΝΔ, τουλάχιστον στο πιο μετριοπαθές της κομμάτι. Ή, ακόμη πιο ονειρικά, ίσως και να αισθάνθηκε ότι με αυτό τον τρόπο θα αντιπροσωπευτεί μεγαλύτερο μέρος ψηφοφόρων σε ιδεολογικό επίπεδο στην κυβέρνηση. Δεν έχει κρύψει, άλλωστε, στο παρελθόν πως η σύνθεση μιας υπερκομματικής ιδεολογίας, τον ενδιαφέρει σε επίπεδο ιδεών. Τελικώς αυτό που συνέβη είναι μέχρι και σήμερα να μην έχει οριστεί αντικαταστάτης του ναυάρχου Αποστολάκη και η κυβέρνηση να είναι στον αέρα. Είναι προφανές πως κανείς δε θέλει να μπει ως δεύτερη επιλογή, πίσω από ένα αποδειγμένα κομματικά υποταγμένο παράγοντα και σε ένα υπουργείο με τεράστιες ευθύνες.

Ο Αλέξης Τσίπρας, παρότι αρχικά έδωσε τη συγκατάθεσή του σε τηλεφώνημα που δέχθηκε από το γραφείο του πρωθυπουργού, μπροστά από τα φώτα της δημοσιότητας έκανε μια χυδαία επίθεση στον δειλό Αποστολάκη, η οποία τον ανάγκασε να μην αποδεχθεί τη θέση, τη στιγμή που ο τελευταίος είχε ήδη κανονίσει τις λεπτομέρειες της ορκωμοσίας με την Προεδρία της Δημοκρατίας.

Ο Αλέξης Τσίπρας επέλεξε ξανά το διχασμό, αλλά ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι αυτός που έχασε αξιοπιστία, καθώς ανακοίνωσε ως υπουργό του έναν άνθρωπο ο οποίος, υπέγραψε τη Συμφωνία των Πρεσπών. Η δε τελική άρνηση του Αποστολάκη να αναλάβει καθήκοντα είναι πληγή στο κύρος του πρωθυπουργού. Αξίζει επίσης να σημειωθεί πως ο ναύαρχος Αποστολάκης δεν έχει καλές σχέσεις με την πλειονότητα του κλάδου του, ειδικά μετά τις Πρέσπες. Η μη υπουργοποίησή του γλυτώνει τον Κυριάκο Μητσοτάκη από τα χειρότερα, δηλαδή τον υπόγειο έλεγχο του Αλέξη Τσίπρα στην κυβέρνησή του. Όμως έρχεται με κόστος. Το κόστος της ψήφου των στρατιωτικών μετά την αποχώρηση του Αλκιβιάδη Στεφανή. Σε αντίθεση με τον κ. Αποστολάκη, ο Αλκιβιάδης Στεφανής θεωρείται από τους πιο επιτυχημένους στο χώρο του και η έξοδος του έχει εξοργίσει πολύ κόσμο μερίδας των ψήφων της ΝΔ.

Όλα αυτά ήρθαν σε μια περίοδο που η ΝΔ είχε ανάγκη τον ανασχηματισμό αυτό για να δώσει νέα πνοή στο κυβερνητικό έργο και να αναπληρώσει τη χαμένη εμπιστοσύνη από τα όποια επιχειρησιακά λάθη σε φωτιές και πανδημία. Η συνέχεια για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, προμηνύεται δύσκολη καθώς η επανεκκίνηση, στην οποία αποσκοπούσε, θα αργήσει να φανεί, καθώς τα μαύρα σύννεφα του ανασχηματισμού θα κάνουν καιρό να καθαρίσουν. Ένα είναι το μεγαλύτερο ερώτημα που κρέμεται στα χείλη όλων, κομματικών και μη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει ξεμείνει από στελέχη και προτιμά αυτά της αντιπολίτευσης; Ή, χειρότερα, δεν εκτιμάει τα στελέχη του κόμματός του;

Αναδημοσίευση από την Εφημερίδα “Πρωινός Λόγος”